Ο κ. Κόλλιας μίλησε για:
– Την ανάγκη της αναμόρφωσης του φορολογικού μας συστήματος, διότι είναι πολύπλοκο, με μεγάλο κόστος διαχείρισης, άδικο στην κατανομή των φορολογικών βαρών και δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες της οικονομίας και του φορολογούμενου.
– Τις μέχρι σήμερα συχνές και πολλές αλλαγές στη φορολογική νομοθεσία, την απουσία ερμηνευτικών διατάξεων, την αδυναμία των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών να εφαρμόσουν τις αλλαγές, που τελικά διαμορφώνουν ένα ασαφές και περίπλοκο περιβάλλον για τους φορολογούμενους και για τους λογιστές-φοροτεχνικούς.
– Το νομοσχέδιο δεν διακρίνεται για την απλότητά του, δεν είναι κατανοητό και δεν έχει σαφήνεια, λόγω των συνεχών παραπομπών του σε προγενέστερους νόμους.
Σε ό,τι αφορά τις αλλαγές στη φορολογία των ακινήτων, αναφέρθηκε στα «διαρκή μπρος-πίσω με τη φορολόγηση των ενοικίων» και διατύπωσε μία σειρά ερωτήματα για το θέμα και, στη συνέχεια, ανέφερε τις προτάσεις του Οικονομικού Επιμελητηρίου:
– Άμεση αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών. Οι αξίες αυτές πρέπει να αναπροσαρμόζονται ανά έτος και, συγκεκριμένα, το Δεκέμβριο, στις τρέχουσες κάθε φορά αξίες της αγοράς.
– Επέκταση του αντικειμενικού συστήματος στις περιοχές, όπου δεν ισχύει σήμερα.
– Θέσπιση ενός ενιαίου φόρου, απλού και κοινωνικά δίκαιου, που θα επιβάλλεται στη συνολική αξία της ακίνητης περιουσίας και όχι σε κάθε ακίνητο ξεχωριστά.
– Η απαλλαγή να παρέχεται σε ποσοστό επί της αξίας του ακινήτου που θέλει ο νόμος να ευνοήσει (π.χ. ξενοδοχείο θα απαλλάσσεται για το 75% της αξίας του).
– Ύπαρξη πολλών φορολογικών συντελεστών για πιο δίκαιη κατανομή του φορολογικού βάρους στους πολίτες.
– Διατήρηση του αφορολόγητου ποσού (150.000 ευρώ) που ισχύει σήμερα στις κληρονομιές και γονικές παροχές.
– Στα ακίνητα θα πρέπει να επιβάλλεται ένας και μόνο φόρος. Είτε κατά την απόκτηση είτε κατά τη χρήση.
Για τα πρόστιμα και τις ποινικές κυρώσεις, είπε ότι εκλογικεύονται και γίνονται επιεικέστερα, ωστόσο, όμως, δεν εξομαλύνουν τις συνέπειες των μεγάλων προστίμων, λόγω και της μη ύπαρξης περαιτέρω μείωσής τους, λόγω έλλειψης συμβιβασμού. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ευκαιριακά, ενώ πρέπει να αντιμετωπισθούν σε σταθερή και μόνιμη βάση, μέσα σ’ ένα απλό, λιτό και κατανοητό φορολογικό σύστημα.
«Η επιβολή προστίμου πρέπει να έχει στοιχεία συμμόρφωσης και όχι εξόντωσης των φορολογουμένων.
Το νομοσχέδιο δεν αλλάζει τίποτα στα διαδικαστικά πρόστιμα του άρθρου 54 (100, 250, 500 ευρώ), που θα συνεχίσουν να ισχύουν, όταν ο φορολογούμενος δεν υποβάλλει ή υποβάλλει εκπρόθεσμα φορολογική δήλωση.
Μικροαλλαγές που δεν επηρεάζουν το φόρο, ειδικά, σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα της φορολογίας κεφαλαίου, όπως είναι οι δηλώσεις Ε9, πρέπει να μπορούν να υποβάλλονται, χωρίς να επιβάλλονται τα σχετικά πρόστιμα.
Από τη στιγμή που η μη καταβολή των νέων οφειλών δημιουργεί πρόβλημα στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων, το όλο θέμα πρέπει να αξιολογηθεί και εφαρμοστεί διαφορετικά (με δεδομένη την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η προθεσμία για τις νέες οφειλές πρέπει να είναι πιο ελαστική)» ανέφερε.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στην ανάγκη ακριβούς προσδιορισμού του αντικειμένου της εργασίας των λογιστών φοροτεχνικών, από το οποίο απορρέει και η ευθύνη των συγκεκριμένων επαγγελματιών.
