Το χρονικό του ναυαγίου έδειξε ότι ο κλάδος της χώρας βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμα αδιέξοδα
Το σενάριο της συγχώνευσης της Deutsche Bank με την Commerzbank για τη δημιουργία του «εθνικού τραπεζικού πρωταθλητή» της Γερμανίας κατέρρευσε, αφήνοντας τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης με δύο τράπεζες που κυριολεκτικά παραπαίουν.
Το χρονικό του ναυαγίου έδειξε ότι ο κλάδος της χώρας βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμα αδιέξοδα.
Όπως αναφέρουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, ο Paul Achleitner, βετεράνος στο διοικητικό συμβούλιο της Deutsche Bank προσπάθησε πολύ γι’ αυτό το εγχείρημα.
Αφού εργάστηκε στα παρασκήνια εδώ και αρκετούς μήνες για να πείσει τους πολιτικούς και τους μετόχους για τα πλεονεκτήματα μιας συγχώνευσης με την Commerzbank, στις αρχές του έτους ο επικεφαλής της Deutsche Bank, Christian Sewing, έλαβε κλήση από τον Martin Zielke, τον ομόλογό του στην Commerzbank, ο οποίος δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να εργαστούν για μια συμφωνία που θα ενώσει τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας.
Η συζήτηση ξεκίνησε ένα τριήμερο έπος, αφού η νέα οντότητα θα είχε να διοικήσει 1,8 δισ. ενεργητικού, 141.000 υπαλλήλους και 30 εκατομμύρια γερμανούς πελάτες.
Η ταπεινωμένη επενδυτική τράπεζα της Deutsche θα είχε μειώσει το αυξανόμενο κόστος χρηματοδότησής της, ενώ θα είχε βοηθήσει και τις δύο τράπεζες να τραβήξουν μια γραμμή μετά από επτά φρικτά χρόνια από σκάνδαλα, ρυθμιστικές επιθεωρήσεις και κακώς εκτελεσμένες αλλαγές διαχείρισης.
Επίσης, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Olaf Scholz και ο αναπληρωτής του – ο πρώην τραπεζίτης της Goldman Sachs Jörg Kukies – θα έβγαιναν από το περιθώριο.
Άλλωστε, στο γερμανικό δημόσιο ανήκει το 15% της Commerzbank μετά από διάσωση του 2009.
Την ίδια ώρα, η τιμή της μετοχής της Deutsche είχε πέσει από τα 13 ευρώ το 2016 σχεδόν στο ήμισυ σήμερα.
Οι επίσημες συζητήσεις ανακοινώθηκαν το Μάρτιο, όταν και δημιουργήθηκαν περίπου 20 ομάδες για να εξετάσουν θέματα όπως οι συνέργειες λιανικής, οι εταιρικοί πελάτες, τα φορολογικά θέματα, οι λογιστικές συνέπειες και οι κεφαλαιακές ανάγκες.
Σύμφωνα με τους αναλυτές όμως, η Deutsche μάλλον θα χρειαζόταν να αντλήσει μέχρι και 10 δισ. ευρώ σε κεφάλαιο και να απολύσει 30.000 ανθρώπους για να πραγματοποιήσει μια καλή συμφωνία.
Η διαρροή αυτή κινητοποίησε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες άσκησαν πιέσεις στους πολιτικούς στο Βερολίνο.
Έτσι, η Deutsche Bank περιόρισε την ομάδα της σε μια στενά συνδεδεμένη ομάδα υπό την ηγεσία του Sewing.
Η τράπεζα εκπροσωπήθηκε από τον επικεφαλής οικονομικών υπηρεσιών James von Moltke, και τους γενικούς συμβούλους Florian Drinhausen, James Ruane, Alex von zur Mühlen και Frank Kuhnke.
Από την πλευρά της Commerzbank, ο Zielke υποστηρίχθηκε από τον CFO Stephan Engels, τον επικεφαλής στρατηγικής Jörg Hessenmüller, τον γενικό σύμβουλο Günter Hugger και τον επικεφαλής επενδυτικής Carsten Schmitt.
Οι ομάδες συναντήθηκαν σε διάφορους χώρους της Φρανκφούρτης, ενώ οι Sewing και Zielke πραγματοποίησαν επίσης συσκέψεις one-to-one.
Το γεγονός ότι οι διαπραγματευτικές ομάδες πέρασαν έξι εβδομάδες κλειδωμένες στις συνομιλίες δείχνει πόσο σοβαρή ήταν η συμφωνία.
Ωστόσο, οι συνομιλίες αντιμετώπισαν ορισμένα εμπόδια.
Ένα εμπόδιο ανακαλύφθηκε σχετικά με την πρόσβαση στην Commerzbank – και έναν από τους κύριους συμβούλους της, την Goldman Sachs – που θα έπρεπε να δει τις εσωτερικές εργασίες στην επενδυτική τράπεζα της Deutsche Bank.
Η Deutsche Bank ανησυχούσε ότι ο αντίπαλός της στην Wall Street θα χρησιμοποιήσει την προνομιακή της θέση για να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Στις 24 Απριλίου ήταν σαφές ότι οι συνομιλίες είχαν καταρρεύσει.
Ο Sewing κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παγίδες της συναλλαγής ήταν πάρα πολλές και οι αποδόσεις πολύ νεφελώδεις.
Στα περισσότερα σενάρια που έφτιαξαν οι ομάδες διαπραγμάτευσης, η νέα τράπεζα που θα προέκυπτε έπρεπε να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου 6-8 δισ. ευρώ, ενώ η απόδοση θα ήταν πολύ χαμηλότερη από το 10%.
Ένας ακόμη κρίσιμος παράγοντας ήταν η αμφιβολία για το πόσο «badwill» – το discount της Commerzbank που διαπραγματεύεται στην αξία των καθαρών περιουσιακών της στοιχείων – θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση του κεφαλαίου.
Στις 25 Απριλίου, οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι πρόεδροι συναντήθηκαν για ένα τυπικό γεύμα στην κορυφή του πύργου της Commerzbank.
Ο Sewing εξήγησε τη συλλογιστική του και και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να παρουσιάσουν το ναυάγιο ως αμοιβαία απόφαση.
Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, κάθε τράπεζα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της σειρά σοβαρών προβλημάτων.
Και οι δύο είναι ελάχιστα ανταγωνιστικές σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, με το κόστος λειτουργίας τους να είναι υπερβολικά υψηλό σε σύγκριση με τα έσοδά τους.
Deutsche Bank και Commerzbank υποφέρουν από έλλειψη επικερδούς επιχειρηματικού μοντέλου, ενώ η πρώτη δεν έχει ακόμη αποκαταστήσει την αξιοπιστία της μετά την ανάμειξή της σε σειρά σκανδάλων μετά το 2008.
Πιο πρόσφατα, η Deutsche Bank ενεπλάκη ως διάμεσος στο σκάνδαλο ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος μέσω των υποκαταστημάτων της Dasnke Bank σε χώρες της Βαλτικής Θάλασσας.
Και η Commerzbank αντιμετωπίζει σειρά σημαντικών προβλημάτων αρκετά χρόνια μετά τη διάσωσή της από το γερμανικό κράτος στην περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Εξακολουθεί να έχει χαρτοφυλάκιο με πολλά τοξικά περιουσιακά στοιχεία, ωστόσο δεν έχει εμπλακεί σε τόσα σκάνδαλα όσο η Deutsche Bank, ενώ έχει καταφέρει να μειώσει περισσότερο το κόστος λειτουργίας της.ΠΗΓΉ www.bankingnews.gr
Το χρονικό του ναυαγίου έδειξε ότι ο κλάδος της χώρας βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμα αδιέξοδα.
Όπως αναφέρουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, ο Paul Achleitner, βετεράνος στο διοικητικό συμβούλιο της Deutsche Bank προσπάθησε πολύ γι’ αυτό το εγχείρημα.
Αφού εργάστηκε στα παρασκήνια εδώ και αρκετούς μήνες για να πείσει τους πολιτικούς και τους μετόχους για τα πλεονεκτήματα μιας συγχώνευσης με την Commerzbank, στις αρχές του έτους ο επικεφαλής της Deutsche Bank, Christian Sewing, έλαβε κλήση από τον Martin Zielke, τον ομόλογό του στην Commerzbank, ο οποίος δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να εργαστούν για μια συμφωνία που θα ενώσει τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας.
Η συζήτηση ξεκίνησε ένα τριήμερο έπος, αφού η νέα οντότητα θα είχε να διοικήσει 1,8 δισ. ενεργητικού, 141.000 υπαλλήλους και 30 εκατομμύρια γερμανούς πελάτες.
Η ταπεινωμένη επενδυτική τράπεζα της Deutsche θα είχε μειώσει το αυξανόμενο κόστος χρηματοδότησής της, ενώ θα είχε βοηθήσει και τις δύο τράπεζες να τραβήξουν μια γραμμή μετά από επτά φρικτά χρόνια από σκάνδαλα, ρυθμιστικές επιθεωρήσεις και κακώς εκτελεσμένες αλλαγές διαχείρισης.
Επίσης, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Olaf Scholz και ο αναπληρωτής του – ο πρώην τραπεζίτης της Goldman Sachs Jörg Kukies – θα έβγαιναν από το περιθώριο.
Άλλωστε, στο γερμανικό δημόσιο ανήκει το 15% της Commerzbank μετά από διάσωση του 2009.
Την ίδια ώρα, η τιμή της μετοχής της Deutsche είχε πέσει από τα 13 ευρώ το 2016 σχεδόν στο ήμισυ σήμερα.
Οι επίσημες συζητήσεις ανακοινώθηκαν το Μάρτιο, όταν και δημιουργήθηκαν περίπου 20 ομάδες για να εξετάσουν θέματα όπως οι συνέργειες λιανικής, οι εταιρικοί πελάτες, τα φορολογικά θέματα, οι λογιστικές συνέπειες και οι κεφαλαιακές ανάγκες.
Σύμφωνα με τους αναλυτές όμως, η Deutsche μάλλον θα χρειαζόταν να αντλήσει μέχρι και 10 δισ. ευρώ σε κεφάλαιο και να απολύσει 30.000 ανθρώπους για να πραγματοποιήσει μια καλή συμφωνία.
Η διαρροή αυτή κινητοποίησε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες άσκησαν πιέσεις στους πολιτικούς στο Βερολίνο.
Έτσι, η Deutsche Bank περιόρισε την ομάδα της σε μια στενά συνδεδεμένη ομάδα υπό την ηγεσία του Sewing.
Η τράπεζα εκπροσωπήθηκε από τον επικεφαλής οικονομικών υπηρεσιών James von Moltke, και τους γενικούς συμβούλους Florian Drinhausen, James Ruane, Alex von zur Mühlen και Frank Kuhnke.
Από την πλευρά της Commerzbank, ο Zielke υποστηρίχθηκε από τον CFO Stephan Engels, τον επικεφαλής στρατηγικής Jörg Hessenmüller, τον γενικό σύμβουλο Günter Hugger και τον επικεφαλής επενδυτικής Carsten Schmitt.
Οι ομάδες συναντήθηκαν σε διάφορους χώρους της Φρανκφούρτης, ενώ οι Sewing και Zielke πραγματοποίησαν επίσης συσκέψεις one-to-one.
Το γεγονός ότι οι διαπραγματευτικές ομάδες πέρασαν έξι εβδομάδες κλειδωμένες στις συνομιλίες δείχνει πόσο σοβαρή ήταν η συμφωνία.
Ωστόσο, οι συνομιλίες αντιμετώπισαν ορισμένα εμπόδια.
Ένα εμπόδιο ανακαλύφθηκε σχετικά με την πρόσβαση στην Commerzbank – και έναν από τους κύριους συμβούλους της, την Goldman Sachs – που θα έπρεπε να δει τις εσωτερικές εργασίες στην επενδυτική τράπεζα της Deutsche Bank.
Η Deutsche Bank ανησυχούσε ότι ο αντίπαλός της στην Wall Street θα χρησιμοποιήσει την προνομιακή της θέση για να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Στις 24 Απριλίου ήταν σαφές ότι οι συνομιλίες είχαν καταρρεύσει.
Ο Sewing κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παγίδες της συναλλαγής ήταν πάρα πολλές και οι αποδόσεις πολύ νεφελώδεις.
Στα περισσότερα σενάρια που έφτιαξαν οι ομάδες διαπραγμάτευσης, η νέα τράπεζα που θα προέκυπτε έπρεπε να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου 6-8 δισ. ευρώ, ενώ η απόδοση θα ήταν πολύ χαμηλότερη από το 10%.
Ένας ακόμη κρίσιμος παράγοντας ήταν η αμφιβολία για το πόσο «badwill» – το discount της Commerzbank που διαπραγματεύεται στην αξία των καθαρών περιουσιακών της στοιχείων – θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση του κεφαλαίου.
Στις 25 Απριλίου, οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι πρόεδροι συναντήθηκαν για ένα τυπικό γεύμα στην κορυφή του πύργου της Commerzbank.
Ο Sewing εξήγησε τη συλλογιστική του και και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να παρουσιάσουν το ναυάγιο ως αμοιβαία απόφαση.
Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, κάθε τράπεζα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της σειρά σοβαρών προβλημάτων.
Και οι δύο είναι ελάχιστα ανταγωνιστικές σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, με το κόστος λειτουργίας τους να είναι υπερβολικά υψηλό σε σύγκριση με τα έσοδά τους.
Deutsche Bank και Commerzbank υποφέρουν από έλλειψη επικερδούς επιχειρηματικού μοντέλου, ενώ η πρώτη δεν έχει ακόμη αποκαταστήσει την αξιοπιστία της μετά την ανάμειξή της σε σειρά σκανδάλων μετά το 2008.
Πιο πρόσφατα, η Deutsche Bank ενεπλάκη ως διάμεσος στο σκάνδαλο ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος μέσω των υποκαταστημάτων της Dasnke Bank σε χώρες της Βαλτικής Θάλασσας.
Και η Commerzbank αντιμετωπίζει σειρά σημαντικών προβλημάτων αρκετά χρόνια μετά τη διάσωσή της από το γερμανικό κράτος στην περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Εξακολουθεί να έχει χαρτοφυλάκιο με πολλά τοξικά περιουσιακά στοιχεία, ωστόσο δεν έχει εμπλακεί σε τόσα σκάνδαλα όσο η Deutsche Bank, ενώ έχει καταφέρει να μειώσει περισσότερο το κόστος λειτουργίας της.ΠΗΓΉ www.bankingnews.gr
