Η επεκτατική πολιτική του Putin στην γειτονιά της Ρωσίας υποστηρίζεται από έναν ισορροπημένο και επαγγελματικό στρατό χάρη στις πιο σημαντικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις της Ρωσίας από τη δεκαετία του 1930.
Ο Gustav Gressel του ECFR, υποστηρίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν ως απάντηση στην αδέξια εισβολή στη Γεωργία το 2008, έχοντας αφήσει την Ρωσία με έναν στρατό που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε από τους γείτονές της, εάν αυτοί απομονωθούν από τους δυτικούς συμμάχους τους, αν και αμφισβητεί την ρωσική ικανότητα στη Συρία.
Ο Gressel υποστηρίζει ότι πολλοί δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής, έχουν εφησυχάσει σε μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στον παράγοντα του στρατιωτικού υλικού για τον εκσυγχρονισμό του ρωσικού στρατού. Αντιθέτως, ο Gressel επικεντρώνεται στις διοικητικές μεταρρυθμίσεις που έχουν περικόψει το μέγεθος των βαρέων ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας, δημιουργώντας σειρά μικρότερων, περισσότερο κινητικών και ευέλικτων στρατιωτικών μονάδων.
Και ο ρωσικός στρατιωτικός σχεδιασμός, συμπεριλαμβανομένων πολεμικών παιχνιδιών που ενσωματώνουν περιορισμένη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, εμφανίζει ότι έχει σταθερά στόχο τα μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Μια σειρά από πολεμικά παιχνίδια προσομοιώνουν ρωσικές επιθέσεις στην Πολωνία, στις χώρες της Βαλτικής και στη Φιλανδία, με ένα από αυτά, το Zapad 2013, να κάνει λόγο για μια ρωσική στρατιωτική απάντηση σε «απροσδιόριστους τρομοκράτες στην Βαλτική, που καταλαμβάνουν τον έλεγχο της Λευκορωσίας».
Ενώ ο Gressel υποστηρίζει ότι μια μεγάλη στρατιωτική κλιμάκωση αυτής της φύσης δεν είναι άμεση, υποστηρίζει επίσης ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η Ευρώπη θα πρέπει, ως εκ τούτου, να είναι έτοιμη να διαχειριστεί υβριδικά σενάρια που συνδυάζουν τον συμβατικό και τον αντισυμβατικό πόλεμο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η απάντησή της θα πρέπει να περιλαμβάνει διαδικασίες από τις επιχειρήσεις επέμβασης ή σταθεροποίησης της κρίσης, καθώς και από την παραδοσιακή άμυνα, καθώς η γεωγραφική πραγματικότητα και η στρατηγική αβεβαιότητα, απαιτούν ταχεία ανάπτυξη, καθώς και στρατιωτική ισχύ. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να ανοικοδομηθεί διοικητικά και υλικοτεχνικά για να υποστηρίξει τις μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, που έχουν υποβαθμιστεί από το 1989.
Ωστόσο, αναφερόμενος στην πρόσφατη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή για την στήριξη του προέδρου Assad στη Συρία, ο Gressel δημιουργεί αμφιβολίες για την ικανότητα του ρωσικού στρατού να εμπλακεί σε αυτού του είδους τον πόλεμο. Επικαλείται την ρωσική εξάρτηση στην χερσαία υποστήριξη και την έλλειψη ικανότητας εποπτείας για τη διεξαγωγή εκτεταμένων επιχειρήσεων στο εξωτερικό.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/publications/summary/russias_quiet_military_revolution_and_what_it_means_for_europe4045
Πηγή:capital.gr
