Ο θυμόσοφος λαός θα χαρακτήριζε την πορεία της διαπραγμάτευσης Ελλάδος με δανειστών στο ΔΝΤ ως εξής «πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι».
Ποια είναι τα δεδομένα που πρέπει να αποτιμηθούν με πολιτικούς όρους και όρους αγοράς;
1)Από το περίφημο άρθρο του Thomsen του ΔΝΤ είχε ξεκάθαρα τονιστεί ότι η Ελλάδα έχει δύο επιλογές μέτρα 9 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ ή γενναία αναδιάρθρωση χρέους.
Μετά την επίσκεψη Lagarde και Thomsen (ΔΝΤ) στην Γερμανία και τις επαφές που είχαν με Merkel και Schaeuble (Γερμανία) φαίνεται ότι συμφωνήθηκε το εξής.
Η Γερμανία και η ΕΕ θα συγκλίνουν προς τα μέτρα που ζητάει το ΔΝΤ ώστε να μην προχωρήσουν σε ουσιαστική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Η Γερμανία για να μην υιοθετήσει μια λύση για το ελληνικό χρέος, δέχθηκε να κάνει το αυτονόητο να υιοθετήσει τα μέτρα του ΔΝΤ.
2)Έναντι της σκληρής στάσης του ΔΝΤ ως προς τα μέτρα – καθώς για το ελληνικό χρέος το ΔΝΤ έχει την πιο φιλική θέση – η Ελλάδα αντέδρασε, κατηγόρησε το Ταμείο ότι δεν το θέλει στο ελληνικό πρόγραμμα, ότι σκοπίμως χρονοτριβεί και με μια ανταλλαγή ανακοινώσεων η Lagarde κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση ότι παρακολουθεί τηλέφωνα και ο Τσίπρας ο έλληνας πρωθυπουργός ανέφερε ότι όλα αυτά είναι ανοησίες.
Οι σχέσεις Ελλάδος με ΔΝΤ εντάθηκαν και κατά ένα παράδοξο τρόπο η ελληνική πλευρά που θέλει να εκδιώξει το ΔΝΤ, ταυτόχρονα το επικαλείται για την γενναία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
3)Στην Σύνοδο του ΔΝΤ 15 με 17 Απριλίου η Ελλάδα μονοπώλησε το ενδιαφέρον, αλλεπάλληλες συναντήσεις, διαπραγματεύσεις, πυρετώδεις διεργασίες.
Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα;
Το ΔΝΤ κατάφερε να επικρατήσει κατά κράτος και να πείσει την ΕΕ για την αναγκαιότητα των μέτρων.
Έτσι φθάσαμε στο περίφημο 5,4+3,6 δισεκ= 9 δισεκ.
Κατά ένα πολύ περίεργο τρόπο η Ελλάδα θα ψηφίσει και τα 3,6 δισεκ. μέτρα αλλά αυτά θα εφαρμοστούν αν υπάρχουν αποκλίσεις ως προς τον στόχο του 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος.
Αυτό συμβαίνει πρώτη φορά και σίγουρα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, να ψηφίζονται μέτρα τα οποία «θα δούμε αν εφαρμοστούν»
Όμως όλοι γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα ότι ψηφίζεται εφαρμόζεται.
4)Ο πήχης των μέτρων ανέβηκε στα 9 δισεκ. και ας υποθέσουμε ότι με τις νέες διαπραγματεύσεις Ελλάδος – δανειστών που ξεκινούν σήμερα 18 ή αύριο 19 Απριλίου καταλήγουν στα 8 δισεκ.
Το μείζον ζήτημα είναι με ποιο αντάλλαγμα όλα αυτά;
Το θέμα του χρέους συνεχίζει να παραμένει στον αέρα γιατί δεν έχει καθοριστεί χρονοδιάγραμμα.
Τουναντίον αναφορές ότι θα βρεθεί μια λύση που θα εφαρμοστεί σε βάθος 2ετίας μάλλον προκαλούν σύγχυση παρά ρίχνουν φως σε αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα που είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Να σημειωθεί ότι με όρους χρέους προς ΑΕΠ η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία.
5)Η λύση για το χρέος που έχει αναφερθεί γενικώς ότι θα μπορούσε να υλοποιηθεί θα ήταν
-Επιμήκυνση 10 ή 17,5 χρόνια δηλαδή από 32,4 έως στα 50 χρόνια
-Δεν θα μετατρέπονταν τα κυμαινόμενα επιτόκια σε σταθερά.
-Δεν θα μειωνόντουσαν τα επιτόκια αλλά θα υπήρχε ένα πλαφόν αν αυξάνονταν σε βάθος χρόνων τα επιτόκια.
-Θα μπορούσε να υπάρξει μια διασύνδεση με την πορεία του ΑΕΠ.
Η λύση αυτή που θα είχε μόνο 2,5 δισεκ. ετήσιο όφελος για την Ελλάδα δεν είναι βέβαιο πότε και αν εφαρμοστεί.
Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα δεχθεί να ψηφίσει τα επιπρόσθετα 3,6 δισεκ. μέτρα (5,4+3,6) εφόσον συμφωνηθεί λύση για το χρέος είναι σαν να ομολογεί ότι η λύση για το χρέος περιλαμβάνει 4ο μνημόνιο….
Και αυτή είναι η αλήθεια η υποτιθέμενη λύση για το χρέος περιλαμβάνει 4ο μνημόνιο περιλαμβάνει τέταρτο μνημόνιο.
6)Το ΔΝΤ θα παραμείνει, θα φύγει θα έχει νέο ρόλο, θα συμμετάσχει και στο τρίτο πρόγραμμα – μνημόνιο;
Δεν είναι σαφές.
Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ δήλωσαν ότι εργάζονται πάνω σε σχέδιο να συμμετάσχουν και στο δανειακό πρόγραμμα αλλά μπορεί να έχουν και άλλο… ρόλο στο τρίτο μνημόνιο.
Το βέβαιο είναι ότι το ΔΝΤ δεν θα φύγει.
Υποστηρίζουν κάποιοι ότι μπορεί να έχει μόνο ρόλο τεχνικής υποστήριξης το ΔΝΤ οπότε δεν θα δημιουργήσει εμπόδια τον Οκτώβριο του 2016 όταν θα ξεκινήσει η δεύτερη αξιολόγηση.
Όμως όλες οι πλευρές δήλωσαν ότι…θέλουν με ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ.
7)Οι συναντήσεις με τον Draghi της ΕΚΤ δεν απέδωσαν.
Κάποιοι τελείως ερασιτεχνικά τόνισαν ότι η ΕΚΤ εφόσον αγοράσει τα EFSF ομόλογα ύψους 36,6 δισεκ ευρώ θα αυξηθεί η ρευστότητα 1 δισεκ.
Η ΕΚΤ θα αγοράσει έως το 50% αυτών των ομολόγων δηλαδή 18 δισεκ. και κατά την άποψη μας δεν το κάνει επειδή θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα αλλά γιατί εξαντλούνται τα assets που μπορεί να εξαγοράσει.
Ως προς την ρευστότητα η ενίσχυση είναι ΜΗΔΕΝ καθώς όλα τα ομόλογα EFSF χρησιμοποιούνται ως collaterals για ρευστότητα από το ευρωσύστημα.
Το μόνο που θα κερδίσουν οι τράπεζες είναι κεφαλαιακό κέρδος 378 εκατ ευρώ που κατανέμεται ως εξής Πειραιώς 132 εκατ, Eurobank 131 εκατ. Εθνική 72 εκατ και Alpha bank 43 εκατ.
Ως προς την ένταξη των ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση έχει προαναγγελθεί ότι εφόσον κλείσει η αξιολόγηση θα ενταχθούν τον Ιούνιο του 2016.
Για τα capital controls ακόμη υπάρχει δρόμος και είναι πολύ αισιόδοξες οι εκτιμήσεις ότι θα αρθούν εντός του 2016.
8)Αν εξαιρέσει κανείς ότι η αξιολόγηση θα κλείσει 22 ή 25-26 Απριλίου σε έκτακτο Eurogroup η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτε άλλο.
Πως θα αντιδράσει η αγορά;
Η χρηματιστηριακή αγορά και τα ομόλογα πρέπει να σταθμίσουν ότι θα κλείσει η αξιολόγηση – αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν πολλοί – από την μια πλευρά που αποτελεί θετική εξέλιξη και από την άλλη να αξιολογήσουν αυτή την δαιδαλώδη και σίγουρα όχι θετική εξέλιξη για την οικονομία.
Η αγορά βραχυχρόνια θα αποτιμήσει και αν η κυβέρνηση μπορεί να ψηφίσει μέτρα 9 δισεκ. από την Βουλή και από την άλλη αν ψηφιστούν πως θα εξελιχθεί η εφαρμογή τους.
Υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες.
Το βασικό σενάριο θέλει μια αναλαμπή στην αγορά αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί οι ασύμμετροι κίνδυνοι είναι περισσότεροι και αστάθμητοι.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θεωρητικά – αν περάσουν τα μέτρα – κερδίζει πολιτικό χρόνο αλλά ο πολιτικός χρόνος έχει ημερομηνία λήξεως….
Πηγή:bankingnews
