Τα τρία «πλούσια» ανταλλάγματα που δίνει το ευρωιερατείο στην Τουρκία – Τώρα που το κλείσιμο των συνόρων είναι γεγονός, το Βερολίνο, το Παρίσι και η Κομισιόν εκφράζουν τη συμπάθειά τους για την Ελλάδα
Μπορεί η Ε.Ε. να εμφανίζεται διχασμένη όσον αφορά στον χειρισμό της προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης, αλλά στην πραγματικότητα η σταδιακή μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών βολεύει και όσους δημοσίως αντιτίθενται στο κλείσιμο των συνόρων.
Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι η Αυστρία και οι χώρες του Βίσεγκραντ που το επέβαλαν και το υποστηρίζουν, κατηγορούν την κυρία Ανγκελα Μέρκελ για ανέξοδο ανθρωπισμό. Οχι άδικα, τονίζουν ότι λύνουν και το δικό της πρόβλημα.
Πράγματι, το φράγμα στην Ειδομένη -τουλάχιστον προς το παρόν- λύνει το πρόβλημα όχι μόνο της Αυστρίας, που μεθόδευσε το κλείσιμο των συνόρων, αλλά και της Γερμανίας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών που είναι προορισμοί των προσφύγων-μεταναστών. Και το λύνει σε μια χρονική στιγμή που λόγω της μαζικής εισόδου η δυσαρέσκεια στις κοινωνίες αυτές κλιμακωνόταν. Ειδικότερα, αποφορτίζει κάπως το ολοένα πιο βαρύ κλίμα που η καγκελάριος αντιμετώπιζε και στη γερμανική κοινή γνώμη και στο ίδιο το κόμμα της, λόγω της πολιτικής των ανοικτών συνόρων που είχε υιοθετήσει το 2015.
Στις 13 Μαρτίου διεξάγονται εκλογές σε τρία κρατίδια, από την έκβαση των οποίων θα επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό και το πολιτικό μέλλον της κυρίας Μέρκελ. Επισήμως, δεν έχει αλλάξει πολιτική. Στην πράξη, όμως, έχει μετατοπιστεί από την αρχική θέση της. Το γεγονός ότι η μετατόπιση έγινε με μικρά βήματα για να μη φανεί ότι υπαναχωρεί ατάκτως και τρωθεί το κύρος της δεν αλλάζει την ουσία. Στο ευρωιερατείο θεωρούν ότι με το κλείσιμο των συνόρων διαμορφώνεται εκ των πραγμάτων μια λύση στα Βαλκάνια, όπως έγραψε και το γερμανικό «Spiegel». Για την ακρίβεια, λύση είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών. Αυτό προκύπτει όχι ως αποτέλεσμα κάποιας συμφωνίας, αλλά ως αποτέλεσμα του τετελεσμένου που δρομολόγησε η Αυστρία και το οποίο βολεύει και τους υπόλοιπους.
Υπενθυμίζουμε ότι πριν η ΠΓΔΜ κλείσει τα σύνορα και ο κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν σχολιάσει θετικά το ενδεχόμενο να μπει το φράγμα στην Ειδομένη. Υπενθυμίζουμε, επίσης, ότι μέχρι τον Μάιο η Κομισιόν απαιτεί όχι μόνο να έχουν ολοκληρωθεί τα κέντρα καταγραφής και ταυτοποίησης, αλλά συζητούν να επαναφέρουν και την ουσία της συμφωνίας Δουβλίνο 2, η οποία προβλέπει ότι θα επιστρέφουν οι πρόσφυγες στη χώρα πρώτης υποδοχής, δηλαδή στην Ελλάδα!
Η Σύνοδος Κορυφής και το βέτο
Τώρα που το κλείσιμο των συνόρων είναι γεγονός, το Βερολίνο, το Παρίσι και η Κομισιόν εκφράζουν τη συμπάθειά τους για την Ελλάδα και δηλώνουν ότι δεν θα την εγκαταλείψουν. Στην πραγματικότητα, όμως, εννοούν ότι θα της δώσουν κάποια ανταλλάγματα που παραπέμπουν στην παροιμία «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι».
■ Πρώτον, θα δώσουν στην Αθήνα την οικονομική βοήθεια που ζητάει για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η Κομισιόν είναι έτοιμη να εγκρίνει ποσό 700 εκατ. ευρώ.
■ Δεύτερον, το ευρωιερατείο έχει ατύπως ανάψει το πράσινο φως για κάποιες εκπτώσεις με σκοπό να ολοκληρωθεί εγκαίρως η πρώτη αξιολόγηση. Μπορεί και οι δύο πλευρές να δηλώνουν για προφανείς λόγους ότι η προσφυγική κρίση δεν διασυνδέεται με την αξιολόγηση, αλλά είναι κοινό μυστικό πως διασυνδέεται.
Στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής, όμως, δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν τα πρακτικής σημασίας ελληνικά αιτήματα. Δεν πρόκειται οι πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα να κατανεμηθούν αναλογικά. Η εκπρόσωπος της κυρίας Μέρκελ δήλωσε διπλωματικά ότι το ζήτημα αυτό δεν είναι στην κορυφή της ατζέντας. Ούτε θα επιβληθούν κυρώσεις εναντίον της Αυστρίας και των συνοδοιπόρων της, όπως ζητάει η Αθήνα. Και βεβαίως, ούτε τα σύνορα στην Ειδομένη θα ανοίξουν.
Ο πρωθυπουργός πήγε την Παρασκευή στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με τις θέσεις που θα πάει σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής. Στόχος του ήταν να εξασφαλίσει ένα κοινό ανακοινωθέν, το οποίο και απέσπασε στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Προφανώς είναι σημαντικό που υπάρχει έστω και υπό αυτούς τους όρους μια εθνική γραμμή, αλλά δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα.
Τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Τσίπρας είχε απειλήσει ότι θα ασκήσει βέτο προκειμένου να επιβάλει τις θέσεις του. Το βέτο, όμως, ασκείται όταν προσπαθούν να σου επιβάλουν μέτρα με αποφάσεις που θίγουν ζωτικά σου συμφέροντα. Στην περίπτωσή μας, το κλείσιμο των συνόρων δεν προέκυψε θεσμικά, αλλά ως τετελεσμένο μονομερών ενεργειών.
Κατά συνέπεια, δεν μπορεί με άσκηση βέτο να ξανανοίξουν τα σύνορα. Εκτός και αν μπλοκάρεις απόφαση για άλλο κρίσιμο για την Ε.Ε. ζήτημα, όπως ήταν η συμφωνία με τη Βρετανία στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής. Ηταν αναμενόμενο, λοιπόν, η κυβέρνηση στην πορεία να ξεχάσει τις σκέψεις για βέτο, όταν, μάλιστα, τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης γενικά δεν μπορούν να διανοηθούν την άσκηση βέτο, λες κι αυτό δεν προβλέπεται από τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε. Παραλλήλως, ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα αφήσει κανέναν αβοήθητο. Γι’ αυτό και φτιάχνονται με ταχύ ρυθμό νέα ανοικτά κέντρα προσωρινής φιλοξενίας. Στην Κουμουνδούρου έχουν αλλεργία με τα κλειστά κέντρα. Ο κ. Νίκος Κοτζιάς εκτίμησε ότι μέχρι τον αριθμό των 150.000 προσφύγων-μεταναστών η κατάσταση θα είναι διαχειρίσιμη. Γιατί 150.000 και όχι 50.000, 100.000 ή 200.000 μόνο αυτός ξέρει. Ισως επειδή εκτιμά ότι τόσοι τελικά θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα.
Αυτοί, ωστόσο, που θεωρητικοποίησαν τη συντελούμενη εθνική και κοινωνική ζημιά είναι πρώτος ο κ. Νίκος Ξυδάκης, με τον κ. Γιάννη Μουζάλα να τον ακολουθεί. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η μετανάστευση θα λύσει το δημογραφικό πρόβλημα. Ο επί της μεταναστευτικής πολιτικής συνάδελφός του προσέθεσε ότι αυτό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο!
Εάν μία χώρα θέλει να λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα με τη μετανάστευση, το αποφασίζει και επιλέγει πόσους και ποιους θα καλέσει, σε πόσους και ποιους θα δώσει εν καιρώ την ιθαγένεια. Και προφανώς, αποφασιστικό κριτήριο πρέπει να είναι η πολιτισμική συμβατότητα με τους ντόπιους. Είναι αδιανόητο υπουργοί να μιλάνε για ένα εθνικό κράτος, όπως η Ελλάδα, λες και πρόκειται για «νέα χώρα», η οποία οικοδομείται από μετανάστες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κ.λπ.). Εκτός και εάν εμμέσως πλην σαφώς μας παραπέμπουν στην εποχή των βαρβαρικών επιδρομών του Μεσαίωνα.
Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για προσωπικές ιδεοληψίες πηγάζει και από την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει εκστρατεία υπέρ των προσφύγων. Ο πρωθυπουργός έθεσε το δίλημμα «ανθρωπισμός ή Ακροδεξιά» και στην κυβέρνηση μιλάνε για διεθνές κίνημα, επικαλούμενοι τον Πάπα και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ. Κάποια κυβερνητικά στελέχη, όπως π.χ. ο κ. Νίκος Φίλης, πάνε πιο μακριά. Προβάλλουν το εξής επιχείρημα: αφού το 1923 η Ελλάδα υποδέχθηκε και ενσωμάτωσε 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες, γιατί θα δυσκολευτεί με το σημερινό κύμα προσφύγων-μεταναστών;
Αίτημα για αναλογική μετεγκατάσταση
Επειδή υποβαθμίζουν σε βαθμό εξαλείψεως το εθνικό κριτήριο, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κατανοούν την ειδοποιό και κρίσιμη διαφορά ότι το 1923 η Ελλάδα υποδέχτηκε 1,5 εκατομμύριο Ελληνες πρόσφυγες. Αντιθέτως, τώρα εγκλωβίζεται ένα πλήθος προσφύγων-μεταναστών όχι μόνο με διαφορετική θρησκεία, αλλά και με πολύ διαφορετικά, ενίοτε ασύμβατα, πολιτισμικά πρότυπα. Αυτό σημαίνει όχι μόνο αβάσταχτη επιβάρυνση των κοινωνικών δομών, αλλά και αναπόφευκτες τριβές, οι οποίες πιθανότατα να προσλάβουν εκρηκτικό χαρακτήρα. Είναι αληθές ότι ο κ. Τσίπρας παραλλήλως υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα θα κρατήσει σε μόνιμη βάση μόνο όσους πρόσφυγες της αντιστοιχούν. Αυτό, ωστόσο, είναι περισσότερο ευχή παρά πολιτική δέσμευση, δεδομένου ότι δεν έχει τρόπο να το επιτύχει.
Σωστά τίθεται το αίτημα για αναλογική μετεγκατάσταση προσφύγων στις χώρες-μέλη, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να βρει ανταπόκριση. Το αποδεικνύουν όχι μόνο οι δηλώσεις κεντροευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και το γεγονός ότι από τους 160.000 πρόσφυγες που είχε αποφασιστεί να κατανεμηθούν αναλογικά σε εθελοντική βάση, έχουν κατανεμηθεί λιγότεροι από 600!
Ο όγκος του προσφυγικού ρεύματος ανέδειξε την αντίφαση ανάμεσα στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι χώρες-μέλη από τη Σύμβαση της Γενεύης για προστασία των προσφύγων και στην απροθυμία των ευρωπαϊκών κοινωνιών να ανταποκριθούν στη νομική αυτή υποχρέωση, υποδεχόμενες εκατομμύρια μουσουλμάνους πρόσφυγες. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε ότι τα συρματοπλέγματα ήταν αναγκαία για να διασωθεί η συνθήκη Σένγκεν!
Η οχύρωση αποκλειστικά και μόνο πίσω από τη νομική υποχρέωση, το μόνο που τελικώς καταφέρνει είναι να κλιμακώνει την αρνητική στάση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Κατ’ αυτό τον τρόπο φέρνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι τα ξενοφοβικά κόμματα κερδίζουν συνεχώς έδαφος μιλάει από μόνο του. Ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Αυστρίας έκανε στροφή 180 μοιρών επειδή το ακροδεξιό ξενοφοβικό κόμμα έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις με 30%, με τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα να καταλαμβάνουν με απόσταση τη δεύτερη (23%) και τρίτη (18%) θέση. Εν όψει των εκλογών στη Σλοβακία, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Ρόμπερτ Φίτσο υιοθέτησε απολύτως την ξενοφοβική ρητορική. Στο πλαίσιο αυτό έφτασε όχι μόνο να εκτοξεύει ποταπές προσβολές εναντίον της Ελλάδας, όχι μόνο να δηλώνει προκλητικά ότι θα μετατραπεί σε ένα απέραντο hot spot, αλλά και να ζητήσει από τη χώρα μας να θυσιαστεί για να σωθεί η Ευρώπη! Ολα αυτά είναι αναμφισβήτητα πολιτικά καραγκιοζιλίκια. Υπαγορεύονται, όμως, από την ανάγκη πολιτικών να εκφράσουν τη διάχυτη απροθυμία της πλειονότητας των ευρωπαϊκών κοινωνιών να υποδεχτούν και να ενσωματώσουν ένα ολοένα κι διογκούμενο ρεύμα μουσουλμάνων προσφύγων.
Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ συνομιλεί με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου υπό το βλέμμα του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για το Προσφυγικό. Αριστερά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παρακολουθεί τη σκηνή με έναν μορφασμό
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στις πρώην ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Απλώς, εκεί εκδηλώνεται πιο χοντροκομμένα. Στη Γαλλία πρώτο κόμμα είναι το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, ενώ στη Γερμανία κερδίζουν συνεχώς έδαφος το ξενοφοβικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» και τα αντιμουσουλμανικά κινήματα.
Επειδή κανείς δεν μπορεί να πει δημοσίως «αφήστε τους πρόσφυγες-μετανάστες να πνιγούν στο Αιγαίο», αλλά ταυτοχρόνως οι χώρες-μέλη είναι ολοένα και περισσότερο απρόθυμες να υποδεχτούν πρόσφυγες, προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Ενώ μέχρι πρόσφατα η Ε.Ε. αναγνώριζε και τους Αφγανούς ως πρόσφυγες, τις τελευταίες ημέρες τους εξαίρεσε. Πιθανότατα θα πράξει προσεχώς το ίδιο και για τους Ιρακινούς. Το πρώτο επιχείρημα που αρχίζει να προβάλλεται είναι ότι και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ υπάρχουν ασφαλείς περιοχές.
Κρίσιμο πολιτικό ζήτημα
Προφανώς, δεν πρόκειται για νομικό αλλά για κρίσιμο πολιτικό ζήτημα. Η Ε.Ε. θέλει να συρρικνώσει τον αριθμό των προσφύγων που θα δεχτεί και θα καταφύγει σε όλα τα μέσα για να το επιτύχει. Ακόμα και όσες κυβερνήσεις είχαν αρχικά ταχθεί υπέρ των ανοικτών συνόρων, τώρα διά της διολισθήσεως αλλάζουν γραμμή πλεύσης. Υιοθετούν την άποψη πως εάν όποιος προέρχεται από χώρα στην οποία λαμβάνουν μέρος πολεμικές συγκρούσεις, χαρακτηρίζεται αυτοδικαίως πρόσφυγας και γίνεται δεκτός, θα είναι κίνητρο και για όσους ακόμα παραμένουν στις εστίες τους να πάρουν τον δρόμο για την Ευρώπη.
Ο κ. Τσίπρας θα ζητήσει στη Σύνοδο Κορυφής και τον επαναπατρισμό παράνομων μεταναστών. Αντί, όμως, να πάει με ένα αίτημα, όφειλε να έχει επεξεργαστεί και να προτείνει προς έγκριση και εφαρμογή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μαζικού υποχρεωτικού επαναπατρισμού οικονομικών μεταναστών με πτήσεις τσάρτερ. Οπως είναι γνωστό, από την Τουρκία εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα και πολίτες του Μαρόκου, της Αλγερίας, του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές, του Ιράν κ.λπ. Εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, που την ωθούν να ξεχειλώνει την έννοια του πρόσφυγα για να συμπεριλάβει και παράνομους οικονομικούς μετανάστες, η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει ανίκανη να προτείνει μία μερική, αλλά ανακουφιστική λύση. Δύσκολα θα βρισκόταν χώρα-μέλος που θα έφερνε αντιρρήσεις. Ας σημειωθεί ότι η Γερμανία επέστρεψε προ ημερών 135 Αφγανούς με πτήση τσάρτερ, αλλά σε διμερή βάση.
Η αρμόδια για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι υπέβαλε προ ημερών αίτημα σε Μαρόκο, Αλγερία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές να δέχονται πίσω τους πολίτες τους, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση.
Ο επαναπατρισμός
Η Ε.Ε., όμως, διαθέτει πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά εργαλεία για να τις πειθαναγκάσει. Οταν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία για το Ουκρανικό, είναι έλλειμμα πολιτικής βούλησης και όχι αδυναμία η μη άσκηση έμπρακτων πιέσεων, συμπεριλαμβανομένης και της απειλής κυρώσεων σε πολύ πιο αδύναμες χώρες.
Επειδή και το Βερολίνο και η Κομισιόν έχουν συνείδηση ότι το κλείσιμο των συνόρων στην Ειδομένη δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα, προσπαθούν να πείσουν την Αγκυρα να συρρικνώσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα προς τα ελληνικά νησιά. Πριν ανάψουν το πράσινο φως για το κλείσιμο των συνόρων στην Ειδομένη ήθελαν να έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια για μία συλλογική λύση που δεν θα υπονόμευε το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα. Γι’ αυτό ζήτησαν την παρέμβαση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Γι’ αυτό και στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής υποστήριξαν τη θέση Τσίπρα να μην κλείσουν τα σύνορα μέχρι την αυριανή Σύνοδο Κορυφής. Γι’ αυτό και επεδίωξαν τη συμφωνία με την Αγκυρα.
Η συμφωνία-πλαίσιο των 10 σημείων
Αυτές τις ημέρες καταβάλλονται εντατικές προσπάθειες για να συγκεκριμενοποιηθεί και να εφαρμοστεί η συμφωνία-πλαίσιο των 10 σημείων, στην οποία είχαν καταλήξει η κυρία Μέρκελ με τον κ. Αχμέτ Νταβούτογλου στις 8 Φεβρουαρίου. Τώρα προσπαθούν να πείσουν την Αγκυρα να δέχεται πίσω όσους στέλνουν οι διακινητές από τα μικρασιατικά παράλια στα ελληνικά νησιά και δεν προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ. Επίσης, να δέχεται πίσω τους λίγους που θα διασώζουν τα ΝΑΤΟϊκά πλοία. Οι προπαρασκευαστικές συναντήσεις του κ. Ντόναλντ Τουσκ με τον κ. Νταβούτογλου και τον κ. Ταγίπ Ερντογάν αυτές τις ημέρες έχουν δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας. Πολλά θα κριθούν από τη σημερινή συνάντηση της καγκελαρίου με τον Τούρκο πρωθυπουργό. Μόνο τα γεγονότα όμως θα δείξουν εάν η όποια τουρκική δέσμευση θα έχει αντίκρισμα. Προφανώς, η διαπραγματευτική ισχύς της Ε.Ε. είναι πολλαπλάσια της ελληνικής. Από την άλλη πλευρά, όμως, διαπιστώνοντας ότι το κλειδί για τη συρρίκνωση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ρεύματος το κρατάει η Αγκυρα, το ευρωιερατείο προσπαθεί να εξαγοράσει τη συνεργασία της, προσφέροντάς της πλούσια ανταλλάγματα:
■ Πρώτον, τα 3 δισ. οικονομική βοήθεια που έχουν ήδη εγκριθεί και τα άλλα δισ. που θα προστεθούν αν η συμφωνία τηρηθεί.
■ Δεύτερον, κινείται η διαδικασία κατάργησης της βίζας για τους Τούρκους που θέλουν να επισκεφθούν χώρες-μέλη της Ε.Ε.
■ Τρίτον, έχει δοθεί η υπόσχεση για την επανέναρξη των ουσιαστικά παγωμένων ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, με το άνοιγμα και κεφαλαίων για τα οποία έχει ασκήσει βέτο η Κυπριακή Δημοκρατία.
Κανείς, ωστόσο, στο ευρωιερατείο δεν διανοήθηκε να απειλήσει την Τουρκία με κυρώσεις, παρότι γνωρίζουν απολύτως τις ευθύνες της. Ο στόχος των Τούρκων είναι διπλός:
■ Πρώτον, να εκβιάσουν την πανικόβλητη Ε.Ε. για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα.
■ Δεύτερον, να πλημμυρίσουν την Ελλάδα με μουσουλμάνους, φέρνοντας στα όρια μία ήδη καταπονημένη από την κρίση χώρα. Η διοχέτευση εκατοντάδων προσφύγων-μεταναστών στο Καστελόριζο είναι σαφής ένδειξη πως οι διακινητές λειτουργούν όχι μόνο με την ανοχή, αλλά και τις εντολές των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Κλείνουμε αυτό το άρθρο με αριθμούς. Το 2015 εισήλθαν στην Ε.Ε. και ζήτησαν άσυλο 1,25 εκατομμύριο άτομα. Αύξηση 123% σε σύγκριση με το 2014. Από αυτούς δήλωσαν ότι είναι Σύροι 362.800 και Αφγανοί 178.200. Το πρώτο δίμηνο του 2016 εισήλθαν στην Ε.Ε. 131.724 άτομα, εκ των οποίων 122.637 στην Ελλάδα. Από αυτούς το 48% δήλωσε ότι είναι Σύροι, το 25% Αφγανοί και το 17% Ιρακινοί. Αν καταρρεύσει το κλυδωνιζόμενο καθεστώς στην Αλγερία, θα προκύψει στην Ευρώπη μία δεύτερη Συρία.
Πηγή:protothema
