Η μοναδική εναλλακτική λύση είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην καρδιά των ευρωπαϊκών διαδικασιών τονίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών
«Η Ευρώπη ή θα εκδημοκρατιστεί ή θα αποσυντεθεί» είναι το αξίωμα αποτελεί την κεντρική ιδέα του Μανιφέστου της Κίνησης DiEM25 και πρόκειται για μια απλή πραγματικότητα, υποστηρίζει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Όπως αναφέρει η αποσύνθεση της Ευρώπης είναι ένα εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο καθώς στους κόλπους της έχουν αρχίσει να εμφανίζονται νέες γραμμές διχασμού είτε στα σύνορά της, είτε μέσα στις κοινωνίες των κρατών – μελών της, είτε στη νοοτροπία των πολιτών της.
Η απώλεια της ενότητας της ΕΕ έγινε οδυνηρά κατανοητή τον τελευταίο καιρό με την προσφυγική κρίση, υποστηρίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών, σημειώνοντας ότι ταυτόχρονα σχεδόν ζήτησε από τον Τούρκο πρόεδρο ν’ ανοίξει τα σύνορα της χώρας του για να δεχτεί πρόσφυγες και επέκρινε την Ελλάδα που επέτρεπε στους ίδιους αυτούς πρόσφυγες να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος απειλώντας την με φράχτες γύρω της.
Ανάλογα δείγματα αποσύνθεσης, συνεχίζει, μπορεί να δει κανείς και στον τοιμέα τςη οικονομίας καθώς το ίδιο ποσό ευρώ έχει διαφορετική «αναμενόμενη αξία» ανάλογα με το αν βρίσκεται σε μια ελληνική, σε μια πορτογαλική, σε μια ιταλική, σε μια ολλανδική ή σε μια γερμανική τράπεζη καθώς στις πιο αδύναμες χώρες οι τράπεζες εξαρτώνται από τις διασώσεις των κυβερνήσεων.
Επίσης, υπάρχουν πλέον πολιτικά ρήγματα, όπως απέδειξε και όλη η διαδικασία με τη Μ.Βρετανία, που απέδειξε κατά τον Γ. Βαρουφάκη την έλλειψη πρόθεσης του Λονδίνου να παλέψει για περισσότερη δημοκρατία εντός Ευρώπης, χωρίς όμως να θέλει να έρθει και εντελώς απέναντι από την ΕΕ ενώ την κατηγορεί για όλα τα άσχημα.
Επισημαίνει επίσης ότι έχει ρήγματα ο γαλλο-γερμανικός άξονας και ότι σε νέο πρόβλημα για την ΕΕ εξελίσσονται οι χώρες – μέλη στην ανατολική Ευρώπη οι οποίες περιφρονούν το πνεύμα αλληλεγγύης.
Στο ερώτημα γιατί αποσυντίθεται η ΕΕ και πώς μπορεί αυτό να αλλάξει, η απάντηση είναι, κατά τον Γ. Βαρουφάκη να επανέλθουν στο προσκήνιο οι ρίζες της ΕΕ, που ξεκίνησε ως μια ομάδα βιομηχανικών χωρών αποφασισμένων να χειριστούν τις τιμές και να αναδιανείμουν τα κέρδη των μονοπωλίων για μέσου μια γραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες.
Μετά το τέλος του Bretton Woods, οι Βρυξέλλες άρχισαν να σχεδιάζουν ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, και μετά από πολλές, συχνά θεαματικές αποτυχίες, εμφανίστηκε το ευρώ.
Όπως όλοι οι επικεφαλής καρτέλ, οι τεχνοκράτες της ΕΕ αντιμετώπισαν την πανευρωπαϊκή δημοκρατία σαν απειλή και μεθοδικα και υπομονετικά αποπολιτικοποίησαν τη διαδικασία λήψης τνω αποφάσεων, χαρακτηρίζοντας τον οποιονδήποτε διαφωνεί με τις αποφάσεις τους ως «αντι-ευρωπαίο».
Έτσι, αν και χωριστά οι χώρες μέλη της ΕΕ παρέμειναν δημοκρατικές, οι θεσμοί της ΕΕ, στους οποίους μεταφέρθηκε η εθνική κυριαρχία για τη λήψη αποφάσεων, παρέμειναν χωρίς δημοκρατία και όπως έλεγε η Margaret Thatcher, όποιος ελέγχει το χρήμα και τα επιτόκια, ελέγχει την Ευρώπη.
Η κατάσταση αυτή πυροδότησε και έναν φαύλο κύκλο αυταρχισμού και αποτυχημένων οικονομικών αποτελεσμάτων ενώ όσο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα «μείωνε» τη δημοκρατία τόσο λιγότερο νόμιμη γινόταν η εξουσία του με αποτέλεσμα οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών να εντείνουν περαιτέρω τον αυταρχισμό τους προκειμένου να επιμείνουν τις αποτυχημένες επιλογές τους.
Μέσα από τον τρόπο αυτό, εκτιμά ο Γ. Βαρουφάκης, η ΕΕ έφτασε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, να μην μπορεί να ανακάμψει η οικονομία της μετά το 2008, να ταλανίζεται από έριδες, ξενοφοβία, ανίκανη να απορροφήσει εξωτερικά σοκ, όπως η προσφυγική κρίση.
Και καταλήγει ότι αυτό που πρέπει να γίνει αυτό που οι δημοκρατικές δυνάμεις έκαναν το 1930 για να αποτρέψουν την καταστροφή που γίνεται και πάλι ορατή: να δημιουργήσουν μια πανευρωπαϊκή συμμαχία ριζοσπαστικών, κοινωνικών, πράσινων και φιλελεύθερων δημοκρατών να επαναθέσουν στο επίκεντρο τη δημοκρατία.
Αυτό είναι το DIEM25, όπως σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, υπογραμμίζοντας ότι ακόμη και αν ο στόχος του αυτός ακούγεται ουτόπικος δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική σήμερα, προσθέτοντας ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι να αποτύχει αυτή η προσπάθεια αλλά να συνηθίσουν οι Ευρωπαίοι την άβυσσο που έρχεται και να βρεθούν και να μην κάνουν τίποτε γι αυτό.Πηγή:bankingnews
Όπως αναφέρει η αποσύνθεση της Ευρώπης είναι ένα εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο καθώς στους κόλπους της έχουν αρχίσει να εμφανίζονται νέες γραμμές διχασμού είτε στα σύνορά της, είτε μέσα στις κοινωνίες των κρατών – μελών της, είτε στη νοοτροπία των πολιτών της.
Η απώλεια της ενότητας της ΕΕ έγινε οδυνηρά κατανοητή τον τελευταίο καιρό με την προσφυγική κρίση, υποστηρίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών, σημειώνοντας ότι ταυτόχρονα σχεδόν ζήτησε από τον Τούρκο πρόεδρο ν’ ανοίξει τα σύνορα της χώρας του για να δεχτεί πρόσφυγες και επέκρινε την Ελλάδα που επέτρεπε στους ίδιους αυτούς πρόσφυγες να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος απειλώντας την με φράχτες γύρω της.
Ανάλογα δείγματα αποσύνθεσης, συνεχίζει, μπορεί να δει κανείς και στον τοιμέα τςη οικονομίας καθώς το ίδιο ποσό ευρώ έχει διαφορετική «αναμενόμενη αξία» ανάλογα με το αν βρίσκεται σε μια ελληνική, σε μια πορτογαλική, σε μια ιταλική, σε μια ολλανδική ή σε μια γερμανική τράπεζη καθώς στις πιο αδύναμες χώρες οι τράπεζες εξαρτώνται από τις διασώσεις των κυβερνήσεων.
Επίσης, υπάρχουν πλέον πολιτικά ρήγματα, όπως απέδειξε και όλη η διαδικασία με τη Μ.Βρετανία, που απέδειξε κατά τον Γ. Βαρουφάκη την έλλειψη πρόθεσης του Λονδίνου να παλέψει για περισσότερη δημοκρατία εντός Ευρώπης, χωρίς όμως να θέλει να έρθει και εντελώς απέναντι από την ΕΕ ενώ την κατηγορεί για όλα τα άσχημα.
Επισημαίνει επίσης ότι έχει ρήγματα ο γαλλο-γερμανικός άξονας και ότι σε νέο πρόβλημα για την ΕΕ εξελίσσονται οι χώρες – μέλη στην ανατολική Ευρώπη οι οποίες περιφρονούν το πνεύμα αλληλεγγύης.
Στο ερώτημα γιατί αποσυντίθεται η ΕΕ και πώς μπορεί αυτό να αλλάξει, η απάντηση είναι, κατά τον Γ. Βαρουφάκη να επανέλθουν στο προσκήνιο οι ρίζες της ΕΕ, που ξεκίνησε ως μια ομάδα βιομηχανικών χωρών αποφασισμένων να χειριστούν τις τιμές και να αναδιανείμουν τα κέρδη των μονοπωλίων για μέσου μια γραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες.
Μετά το τέλος του Bretton Woods, οι Βρυξέλλες άρχισαν να σχεδιάζουν ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, και μετά από πολλές, συχνά θεαματικές αποτυχίες, εμφανίστηκε το ευρώ.
Όπως όλοι οι επικεφαλής καρτέλ, οι τεχνοκράτες της ΕΕ αντιμετώπισαν την πανευρωπαϊκή δημοκρατία σαν απειλή και μεθοδικα και υπομονετικά αποπολιτικοποίησαν τη διαδικασία λήψης τνω αποφάσεων, χαρακτηρίζοντας τον οποιονδήποτε διαφωνεί με τις αποφάσεις τους ως «αντι-ευρωπαίο».
Έτσι, αν και χωριστά οι χώρες μέλη της ΕΕ παρέμειναν δημοκρατικές, οι θεσμοί της ΕΕ, στους οποίους μεταφέρθηκε η εθνική κυριαρχία για τη λήψη αποφάσεων, παρέμειναν χωρίς δημοκρατία και όπως έλεγε η Margaret Thatcher, όποιος ελέγχει το χρήμα και τα επιτόκια, ελέγχει την Ευρώπη.
Η κατάσταση αυτή πυροδότησε και έναν φαύλο κύκλο αυταρχισμού και αποτυχημένων οικονομικών αποτελεσμάτων ενώ όσο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα «μείωνε» τη δημοκρατία τόσο λιγότερο νόμιμη γινόταν η εξουσία του με αποτέλεσμα οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών να εντείνουν περαιτέρω τον αυταρχισμό τους προκειμένου να επιμείνουν τις αποτυχημένες επιλογές τους.
Μέσα από τον τρόπο αυτό, εκτιμά ο Γ. Βαρουφάκης, η ΕΕ έφτασε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, να μην μπορεί να ανακάμψει η οικονομία της μετά το 2008, να ταλανίζεται από έριδες, ξενοφοβία, ανίκανη να απορροφήσει εξωτερικά σοκ, όπως η προσφυγική κρίση.
Και καταλήγει ότι αυτό που πρέπει να γίνει αυτό που οι δημοκρατικές δυνάμεις έκαναν το 1930 για να αποτρέψουν την καταστροφή που γίνεται και πάλι ορατή: να δημιουργήσουν μια πανευρωπαϊκή συμμαχία ριζοσπαστικών, κοινωνικών, πράσινων και φιλελεύθερων δημοκρατών να επαναθέσουν στο επίκεντρο τη δημοκρατία.
Αυτό είναι το DIEM25, όπως σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, υπογραμμίζοντας ότι ακόμη και αν ο στόχος του αυτός ακούγεται ουτόπικος δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική σήμερα, προσθέτοντας ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι να αποτύχει αυτή η προσπάθεια αλλά να συνηθίσουν οι Ευρωπαίοι την άβυσσο που έρχεται και να βρεθούν και να μην κάνουν τίποτε γι αυτό.Πηγή:bankingnews